Mutacje receptorów IGF-I powodujące opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego i poporodowego ad 7

Nie miał wzrostu nadrabiania zaległości (ryc. 4), chociaż miał normalne spożycie kalorii i brak dowodów na dysfunkcje żołądkowo-jelitowe. Został skierowany do Szpitala dla Dzieci i Młodzieży na Uniwersytecie w Lipsku, w wieku 14 miesięcy z bardzo niskim wzrostem (wzrost, 3,8 SD poniżej średniej dla wieku). Mikrocefalia utrzymywała się, a on miał łagodne spowolnienie rozwoju motorycznego i mowy. Jego wzrost był monitorowany i był testowany na niedobór hormonu wzrostu, ale nie podano żadnego konkretnego leczenia. Badanie fizykalne, gdy chłopiec miał pięć lat, oprócz niskiego wzrostu, wykazywało cofającą się linię włosów, krzaczaste brwi, szeroki mostek nosowy, szeroką i zaokrągloną końcówkę do nosa, długą i gładką plastry, cienką górną wargę oraz szeroka, wywijana i mięsista dolna warga (ryc. 4, wypustka). Miał również krótkie palce (zwłaszcza kciuki), klinodaktylia, szeroko rozstawione sutki i pectus excavatum. Ze względu na niski wzrost i obniżoną szybkość wzrostu dziecka oceniano stymulowane i spontaniczne wydzielanie hormonu wzrostu. Szczytowe odpowiedzi hormonu wzrostu po wlewie argininy (0,5 g na kilogram) i hipoglikemii indukowanej insuliną wynosiły odpowiednio 6,0 i 5,7 ng na mililitr (wartość normalna> 7,0 na każdą), podczas gdy odpowiedź hormonu wzrostu na infuzję hormon uwalniający hormon wzrostu (1 .g na kilogram) wynosił 21,2 ng na mililitr (w normalnym zakresie), gdy miał trzy lata. Średnie stężenie hormonu wzrostu w nocy wynosiło 1,9 i 2,5 ng na mililitr przy dwóch różnych okazjach (w wieku trzech i pięciu lat). Stężenia IGF-I w surowicy, mierzone kilkakrotnie, wynosiły od 121 do 222 .g na litr (od 1,1 do 2,3 SD powyżej średniej dla wieku), podczas gdy stężenia IGFBP-3 pozostawały w granicach normy (2,1 do 3,7 mg na litr; 0,7 SD poniżej 1,8 SD powyżej średniej dla wieku). Wiek radiograficzny chłopca był opóźniony o do 1,5 roku. Odpowiedzi wydzielnicze tyreotropiny, kortykotropiny i prolaktyny do stymulacji były prawidłowe, podobnie jak wyniki analizy chromosomu, morfologii krwi, pomiarów elektrolitów i testów czynności wątroby i nerek.
Charakterystyka genu IGF-IR
Analiza genu IGF-IR ujawniła, że Pacjent 2 był heterozygotyczny pod względem mutacji punktowej CGA do TGA (Arg59stop) w eksonie 2 (patrz Dodatek Dodatek 2, dostępny wraz z pełnym tekstem tego artykułu na stronie www.nejm.org). Jego matka i pół rodzeństwo byli również heterozygotyczni pod względem tej mutacji i byli niewielcy w wieku ciążowym po urodzeniu (ryc. 4). Matka była niska (wzrost o 2,6 SD poniżej normalnej średniej) jako osoba dorosła, ale nie dysmorficzna. Żadna inna krewna nie została przebadana pod kątem mutacji. Sekwencjonowanie wszystkich eksonów kodujących receptor IGF-1 nie wykazało innych mutacji, wykluczając możliwość złożonych heterozygotycznych mutacji obejmujących oba allele. Exon 2 jest pierwszym eksonem kodującym znaczną część dojrzałego receptora; w związku z tym nie można oczekiwać żadnego żywego białka receptorowego w wyniku zmutowanego allelu. Nie stwierdzono mutacji IGF-IR w DNA z pozostałych ośmiu niemieckich dzieci z podwyższonymi stężeniami IGF-I, które oceniano.
Wpływ mutacji w receptorach IGF-I
Rysunek 5
[hasła pokrewne: agaricus, anakinra, buprenorfina ]
[podobne: apteka dyżur wrocław, apteka głogów dyżur, pappatore ]