Naturalna historia przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii ad 7

Wczesne uszkodzenie cewkowo-śródmiąższowe koreluje z czynnikami immunologicznymi, w tym z ciężkim, ostrym odrzuceniem i trwałym odrzuceniem subklinicznym z dodatkiem uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego. Późniejsze uszkodzenia charakteryzują się postępującą arteriolarną hyalinozą, niedokrwienną stwardnieniem kłębków nerkowych i dalszym zwłóknieniem śródmiąższowym związanym z długotrwałą nefrotoksycznością inhibitora kalcyneuryny. Przewlekła nefropatia aloprzeszczepu reprezentuje zatem histologiczne następstwa szeregu patologicznych zniewag, które powodują narastające i kumulatywne uszkodzenie nefronów w przeszczepionej nerce. Nasze dane, pochodzące od chorych na cukrzycę biorców przeszczepu nerki i trzustki, pokazują, że przewlekła nefropatia aloprzeszczepowa jest sekwencyjnym wieloczynnikowym procesem spowodowanym serią zależnych od czasu zniewag. Przeszczepy te charakteryzowały się młodym wiekiem dawców, minimalnymi okresami niedokrwienia nerek i częstością występowania opóźnionej czynności przeszczepu, wysokim odsetkiem ostrego odrzucenia i doskonałą tolerancją leczenia wśród biorców, w porównaniu z szerszą populacją biorców nerki, co ogranicza naszą zdolność do ekstrapolacji danych do przeszczepów dotkniętych takimi problemami, jak nawracające zapalenie kłębuszków nerkowych, marginalne nerki dawcy i niezgodność. Jednak pierwotny stan transplantacji nerki pozwolił nam zaobserwować ewolucję przewlekłej neoptorii przeszczepu bez przeszkadzających wpływów wcześniejszych uszkodzeń narządu dawcy.
Czynniki immunologiczne, w tym ostre odrzucenie, były wcześniej związane z utratą przeszczepu.10 Ostre odrzucenie naczyń prowadzi do natychmiastowego i rozległego uszkodzenia histologicznego, 4 zapoczątkowania przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii, 4 i zmniejszonego przeżycia przeszczepu.11 Przeciwnie, ostre odrzucenie komórkowe spowodowało minimalne bezpośrednie uszkodzenie, chyba że był ciężki (i zwykle oporny na kortykosteroidy) lub zapowiadał uporczywe odrzucenie subkliniczne. Subkliniczne odrzucenie było powszechne we wczesnym okresie po transplantacji, a następnie obserwowano przewlekłe śródmiąższowe zwłóknienie, zanik kanalików i utratę nefronów, przyczyniając się do przewlekłej nefropatii aloprzeszczepowej, zwłaszcza między 3 a 12 miesiącem po transplantacji. Trwałe zapalenie przeszczepu doprowadziło do dowodów przewlekłego uszkodzenia cewkowo-śródmiąższowego na kolejnych wycinkach z biopsji w tym i innych badaniach. 12-14 Ponieważ subkliniczne odrzucenie i zapalenie kanalików jest niejednolite, niezaangażowane nefrony mogą utrzymywać stabilne poziomy kreatyniny w surowicy za pomocą kompensacyjnej hiperfiltracji; w konsekwencji uraz immunologiczny jest klinicznie cichy. Kiedy odrzucenie pozostaje niewykryte, jak ma to miejsce w przypadku subklinicznego odrzucenia lub późnego ostrego odrzucenia, może wystąpić znaczne uszkodzenie, zaostrzające przewlekłą nefropatię aloprzeszczepową. 15. Stąd skutki uszkodzenia związanego z odrzuceniem powodującego przewlekłą nefropatię allograftową zależą od rodzaju, trwałości, czas i nasilenie epizodów odrzucenia.
Uważa się, że postępująca niewydolność funkcjonalna przeszczepów nerki wynika z niskiego stopnia procesu uporczywego odrzucania subklinicznego lub przewlekłego, hipotezy, która nigdy nie została prawidłowo potwierdzona w badaniach na ludziach. Chociaż wczesne subkliniczne odrzucenie było powszechne w naszym badaniu, zwykle ustępowało w przypadku immunosupresji podtrzymującej na bazie kalcyneuryny
[patrz też: buprenorfina, agaricus, teosyal ]
[więcej w: dyżury aptek cieszyn, dyżury aptek krapkowice, pappatore wrocław ]