Naturalna historia przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii ad 8

Prawdziwe przewlekłe odrzucenie, określone przez sekwencyjne nieprawidłowości histologiczne z domniemanym ciągłym uszkodzeniem immunologicznym, wystąpiło u zaledwie 5,8% pacjentów, a zatem wydaje się niezbyt częste. Brak podostrego komórkowego zapalenia w większości próbek biopsyjnych uzyskanych długo po transplantacji zmienia naszą koncepcję patofizjologii późnej przewlekłej nefropatii aloprzeszczepowej. Chociaż czynniki immunologiczne powodują znaczne obciążenie wczesnym uszkodzeniem cewkowo-śródmiąższowym, późniejsze uszkodzenie wydaje się być w przeważającej mierze związane ze wzorem histologicznym nefrotoksyczności inhibitora kalcyneuryny. Pomimo doskonałych rocznych przeżyć przeszczepu uzyskanych przez wprowadzenie cyklosporyny, a następnie takrolimusu, często wyrażano zastrzeżenia dotyczące długoterminowej nefrotoksyczności tych inhibitorów kalcyneuryny. 16-22 Obecne podłużne badanie histologiczne pokazuje, że długotrwała kalcyneuryna Inhibitor nefrotoksyczności jest powszechny i charakteryzuje się nasileniem jajeczkowania tętniczek, zwężeniem małych naczyń i postępującym niedokrwiennym stwardnieniem kłębuszków nerkowych. Obrażenia nie zostały odwrócone przez łagodne do umiarkowanego zmniejszenie dawki tych środków. Nefrotoksyczność inhibitora kalcyneuryny może wyjaśniać paradoks, że redukcja lub zniesienie wczesnych epizodów ostrego odrzucenia nie przyniosło proporcjonalnej poprawy długotrwałego wyniku.23 Zatem przeszczep nerki, który początkowo jest chroniony przed uszkodzeniem immunologicznym przez inhibitory kalcyneuryny może następnie zostaną uszkodzone i utracone w wyniku długotrwałych skutków nefrotoksycznych wywoływanych przez te same środki. Rzeczywiście, istnieją inhibitory kalcyneuryny, nefrotoksyny, 8,20,22, a długotrwała ekspozycja na te czynniki przez okres wielu lat powoduje, że działanie nefrotoksyczne jest w dużym stopniu nieuniknionym powikłaniem przeszczepienia nerki. Wysoka częstość występowania późnej nefrotoksyczności, nieodwracalność postępującej stwardnienia kłębuszków nerkowych i jej udział w przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii sugerują, że inhibitory kalcyneuryny są nieodpowiednie jako długoterminowe leki immunosupresyjne do transplantacji nerki16.
Te same leki immunosupresyjne są często kontynuowane przez cały okres przeszczepu nerki, przy czym modyfikacja dawki jest jedyną regulacją. Nasze dane sugerują, że preferowane może być leczenie dwustopniowe, optymalizujące leczenie zgodnie z indywidualnym ryzykiem w każdym okresie po transplantacji. Początkowy etap silnej terapii zawierającej inhibitor kalcyneuryny może zminimalizować wczesne urazy immunologiczne i towarzyszącą mu utratę nefronów. Pomimo obawy, że wczesna blokada kalcyneuryny podczas wszczepienia narządu może ograniczyć rozwój tolerancji komórek T, 24 nasze dane wykazały maksymalną ochronę nefronów przy użyciu silnych inhibitorów kalcyneuryny we wczesnym okresie po transplantacji. Po usunięciu subklinicznego odrzucenia i ewentualnej weryfikacji przez biopsję, może zostać podjęty drugi etap leczenia obejmujący długotrwałą nie-nefrotoksyczną immunosupresję. Wszyscy biorcy z wyjątkiem jednego z biorców nerki w naszym badaniu byli biorcami przeszczepu nerki i trzustki, co może ograniczać ogólne zastosowanie naszych wyników. Formalne testowanie optymalnego klinicznego podejścia do zapobiegania przewlekłej nefropatii aloprzeszczepowej będzie wymagało kontrolowanego badania.
[podobne: flexagen, busulfan, cefepim ]
[przypisy: apteka krapkowice dyżur, apteka legnica dyżur, dyżury aptek legnica ]