Naturalna historia przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii ad

Sekwencyjne próbki biopsyjne zostały wykorzystane do określenia początku i ewolucji histologicznych cech przewlekłej nefropatii aloprzeszczepowej i ich związku z potencjalnymi czynnikami ryzyka. Metody
Studiuj populację i projekt
Grupa badana składała się z 119 kolejnych pacjentów z cukrzycą typu 1, którzy otrzymali przeszczep nerkowo-trzustkowy i taki pacjent, który w szpitalu Westmead otrzymał przeszczep nerki w latach 1987-2000; trzy lub więcej próbek z sekwencyjnej biopsji nerki było dostępnych od wszystkich tych pacjentów. Pisemną świadomą zgodę uzyskano od wszystkich pacjentów, a badanie zostało zatwierdzone przez instytucjonalną komisję odwoławczą i komisję etyczną. Początkowo biopsje nerki przeprowadzono zgodnie z protokołem w momencie przeszczepu, w i 2 tygodniu; po 1, 3, 6 i 12 miesiącach; a następnie co roku przez 10 lat. Począwszy od 1997 roku harmonogram ten został uproszczony: biopsję przeprowadzono w 0, i 3 miesiącu, a następnie 1, 3, 5, 7 i 10 lat po transplantacji.
Pacjenci byli leczeni immunosupresją potrójną, która obejmowała cyklosporynę (Novartis) w przypadku 93 pacjentów lub, począwszy od 1999 r., Takrolimus (Fujisawa) w przypadku 27. Prednizolon (30 mg na dzień rozpoczynający się w dniu przeszczepu) podawano również azatioprynę (GlaxoSmithKline; 1,5 mg na kilogram masy ciała na dzień) w przypadku 74 pacjentów lub mykofenolanu mofetilu (Roche, początkowo 3 g na dzień) w przypadku 46. Indukcyjną terapię antylimfocytową zastosowano w pierwszym 13 pacjentów i 2 osoby, u których allogeniczność była początkowo niefunkcjonalna.
Badanie to stanowiło część prospektywnej oceny powikłań cukrzycowych po transplantacji nerki i trzustki. Jednak utrzymująca się euglycemia3 sprawiła, że pierwotna raison d .tre stała się zbędna, a nefropatii cukrzycowej nie obserwowano nawracającej. Zamiast tego zaobserwowaliśmy ewolucję przewlekłej nefropatii aloprzeszczepowej w ciągu dekady po transplantacji, zauważając, że miała miejsce w nerkach, które były zasadniczo normalne w implantacji.
Studium biopsji i definicje w protokole per-protocol
Biopsję rdzenia rdzenia uzyskano zgodnie z protokołem za pomocą pistoletu Biopty (Bard) z igłą 18 G. Analiza histopatologiczna nerek została wykonana w sposób zaślepiony przez dwóch obserwatorów przy użyciu klasyfikacji roboczej Banffa, 1,2, jak opisano wcześniej .4,5 Ten półilościowy system oceniania służy do klasyfikacji i klasyfikacji krótko- i długoterminowych zmian, które występują w kłębuszki, kanaliki, śródmiąższowe, tętnice i tętniczki przeszczepu nerki. Wyniki wahają się od 0 do 3, z wyższymi wynikami wskazującymi na bardziej poważne nieprawidłowości. Przewlekła nefropatia aloprzeszczepowa została zdefiniowana jako przewlekłe śródmiąższowe zwłóknienie i zanik kanalików, z lub bez zwłóknienia naczyń mięśniowo-mięśniowych, i była oceniana zgodnie z proporcją obszaru korowego, którego to dotyczy: stopień 0, mniej niż 6 procent dotkniętego obszaru kory mózgowej; stopień I, od 6 do 25 procent; i stopnia II, od 26 do 50 procent; i stopnia III, dotknięte ponad 50 procentami.
Subkliniczne odrzucenie było określone przez histologiczne wyniki zgodne z wystąpieniem ostrego odrzucenia bez natychmiastowego pogorszenia funkcjonowania6 i zostało sklasyfikowane jako ostre, gdy histologiczne dowody ostrego odrzucenia były obecne (Banff typu 1A lub wyższy) lub graniczne (wynik tubulitis i jednojądrzasto-komórkowe- wskaźnik infiltracji lub 2, bez zapalenia tętnicy) .1 Prawdziwe przewlekłe odrzucenie zostało arbitralnie zdefiniowane jako subkliniczne odrzucenie, które wystąpiło po roku i było obecne w 50 procentach lub więcej próbek biopsji od danego pacjenta lub w ostatnich dwóch próbkach biopsji ponad rok po transplantacji lub dowód subklinicznego odrzucenia przez dwa lub więcej lat w kolejnych próbkach biopsyjnych
[przypisy: bimatoprost, agaricus, alemtuzumab ]
[więcej w: cards against humanity allegro, quilling allegro, twardzina układowa leczenie ]