Naturalna historia przewlekłej alloprzeszczepowej nefropatii cd

Nefrotoksyczność inhibitora kalcyneuryny została określona przez pasiaste zwłóknienie kory lub nowo powstałą arteriolarną hyalinozę (nie z niedokrwienia nerek lub uprzednio istniejącą hyalinozę w alloprzeszczepie) wspartą przez mikrokalcyfikację rurkową (bez wcześniejszej ostrej martwicy cewkowej) .7,8 Wykluczono alternatywne wyjaśnienia dla hialinosis arteriolarnej włączając w to uprzednią chorobę w alloprzeszczepie (przez porównanie próbek z tymi uzyskanymi podczas przeszczepu), nadciśnienie (za pomocą analizy przeżycia) i dyslipidemię lub hiperglikemię (przez porównanie poziomów lipidów mierzonych odpowiednio po szybkiej całonocnej dawce i doustnej tolerancji glukozy; ). Analiza statystyczna
Do analizy aktuarialnej przeżycia zastosowano regresję Coxa, a dla danych dychotomicznych zastosowano regresję logistyczną, poprzedzoną eliminacją wsteczną. W przypadku powtarzających się pomiarów zastosowano uogólnione równanie szacunkowe. Dane wyrażono jako średnie . SD, o ile nie podano inaczej. Wszystkie wartości P były dwustronne, a wartość mniejszą niż 0,05 uważano za wskazującą na istotność statystyczną.
Wyniki
Grupa badawcza i wyniki kliniczne
W chwili przeszczepienia średnia wieku wynosiła 38,2 . 7,0 lat, 58,3 procent stanowiły kobiety, a wszystkie z wyjątkiem jednego były białe. Średnia liczba niedopasowań HLA wynosiła 4,4 . 1,4, dawcy byli średnio 25,5 . 9,8 lat, a hemodializa była wymagana po przeszczepie u trzech pacjentów. Liczba epizodów ostrego odrzucenia komórkowego i naczyniowego wynosiła odpowiednio 1,1 . 1,1 i 0,14 . 0,4 na pacjenta, a tylko 28,6% pacjentów nie miało epizodów odrzucenia. Wskaźniki przeżycia 1-, 5- i 10-letniego wynosiły odpowiednio 96,7, 94,0 i 84,4%. Zdarzenia sercowo-naczyniowe spowodowały 64,3% wszystkich zgonów.
Cukrzyca była obecna średnio 24,9 . 6,9 lat przed połączonym przeszczepem, a po przeszczepie średni poziom hemoglobiny glikozylowanej wynosił 5,6 . 1,3 procent i towarzyszyła mu utrzymująca się euglycemia.3 Dawki cyklosporyny po 1, 5 i 10 latach wynosiły 5,1 . 1,5, 4,7 . 1,5 i 4,1 . 1,0 mg na kilogram dziennie. Odsetek przeżyć przeszczepionych po 1, 5 i 10 latach z funkcjonującym allograftem (dane dotyczące zmarłych pacjentów zostały ocenzurowane) 9 wynosiły odpowiednio 99,2, 98,2 i 95,2 procent dla przeszczepów nerki i 87,4, 86,5 i 86,5 procent , odpowiednio, dla przeszczepów trzustki. Wczesna zakrzepica spowodowała 84,6 procent strat przeszczepów trzustki. Przewlekła nefropatia aloprzeszczepu w połączeniu z nefrotoksycznością cyklosporyny spowodowały trzy awarie przeszczepu nerki w ciągu 10 lat. Mediana okresu obserwacji wynosiła 7,0 lat (zakres od 0,21 do 15,7).
Biopsje przeszczepu nerki
Z 961 próbek biopsyjnych 2 były bezużyteczne, ponieważ nie było wystarczającej ilości tkanki; w ten sposób analizowano 959 próbek biopsji; 808 otrzymano zgodnie z protokołem, a 151 wskazano klinicznie i przeprowadzono w lub w pobliżu czasów wskazanych w protokole. Średnia liczba próbek biopsyjnych uzyskanych zgodnie z protokołem wyniosła 8,0 . 4,4 na pacjenta (zakres od 3 do 18), oprócz diagnostycznych biopsji. Łącznie 67 próbek biopsji uzyskano w lub w pobliżu przeszczepu, 68 w tygodniu, 78 w 2 tygodnie, 118 w miesiącu, 138 w 3 miesiące, 87 w 6 miesiącu, 101 w roku, 67 w 2 latach, 69 w 3 lata, 35 lat w 4 lata, 52 w wieku 5 lat, 26 w wieku 6 lat, 18 w wieku 7 lat, 12 w wieku 8 lat, 9 w wieku 9 lat i 16 w wieku 10 lat.
Tabela 1
[hasła pokrewne: bikalutamid, Leukocyturia, bromazepam ]
[więcej w: przepuklina przeponowa objawy, mefedron opinie, atrofia szyjki macicy ]