nowe leki w leczeniu wzw c

Każdy z inhibitorów (w 50 ul rozpuszczalnika) wstrzyknięto śródskórnie nowonarodzonym myszom BALB / c 90 minut po patogennym podaniu anty-BP180 IgG (2,5 mg IgG / g masy ciała). Alternatywnie, inhibitory te poddano endoskopii śródskórnej IgG anty-BP180. Myszy z pozytywną kontrolą otrzymały patogenne IgG anty-BP180 (2,5 mg IgG / g masy ciała) plus 50 ul rozpuszczalnika. Dwanaście godzin po wstrzyknięciu IgG wstrzyknięte zwierzęta badano klinicznie, jak opisano powyżej. Leczenie NE skóry myszy w kulturze narządów. Sekcje skóry myszy uzyskano od nowonarodzonych myszy BALB / c (36. 48 godzin) i pocięto na paski 2 x 2 mm za pomocą żyletki. Paski skóry inkubowano następnie w MEM z lub bez 100 .g / ml ludzkiego NE w 37 ° C przez różne okresy czasu. Pod koniec inkubacji paski skóry przepłukano świeżym MEM, utrwalono w 10% formalinie i zatopiono w parafinie, po czym sekcje pocięto i wybarwiono H & E. Izolacja i ekstrakcja neutrofili. Neutrofile myszy wyizolowano z heparynizowanej krwi przez sedymentację dekstranu, a następnie rozdzielono na gradiencie gęstości, jak opisano (40). Oczyszczone neutrofile homogenizowano i ekstrahowano w taki sam sposób jak opisano dla próbek skóry. Degranulacja neutrofilów in vitro. Testy degranulacji neutrofilów in vitro przeprowadzono w opisany sposób (41). Oczyszczone neutrofile z NE + / + i NE2 /. myszy zawieszono w HBBS (GIBCO BRL, Grand Island, Nowy Jork, USA) w końcowym stężeniu 107 / ml i uruchomiono za pomocą 50 ng / ml PMA pod nieobecność lub w obecności 5 ug / ml MeOSuc-AAPV-CK lub Z-GLF-CK przez 15 minut w 37 ° C. Komórki następnie osadzono przez odwirowanie (1000 g, 5 minut), a supernatant analizowano za pomocą zymografii żelu żelatynowego pod kątem aktywności GB i testów enzymatycznych dla NE i CG, jak opisano powyżej. Rekonstytucja in vivo neutrofili w NE. /. myszy. Neonatal NE. /. myszom wstrzyknięto śródskórnie patogenne IgG anty-mBP180 (2,5 mg / g masy ciała). Dwie godziny później 5 x 105 neutrofili z NE + / + lub 5 x 105 lub 2,5 x 106 neutrofili z NE2 /. myszy wstrzyknięto do miejsca wstrzyknięcia IgG. Zwierzęta badano następnie 12 godzin po wstrzyknięciu IgG, jak opisano powyżej. Identyfikacja NE, GB i CG w płynach pęcherzowych. Sto mikrolitrów PBS wstrzyknięto w blistry skóry (powstałe 12 godzin po patogennym wstrzyknięciu IgG) i miejsca niejonowe i wycofano minutę później. The. Washout. PBS wirowano przy niskiej prędkości (1000 g) przez 5 minut w celu usunięcia komórek, a następnie wysokiej prędkości (12 000 g) przez 5 minut w celu usunięcia resztek komórkowych. Supernatant analizowano za pomocą zymografii i testów enzymatycznych, jak podano powyżej. Identyfikacja produktów degradacji BP180 w blistrach. Ekstrakty białkowe (55 .g / ścieżkę) skóry ze zmian skórnych i niejonowych rozdzielono za pomocą 7% żelu SDS-PAGE w warunkach denaturujących, a następnie immunoblot z użyciem króliczego IgG anty-mBP180. Degradacja in vitro rekombinowanego mysiego BP180 przez NE. Oczyszczone białko fuzyjne GST-mBP180ABC (2 ug, jak opisano powyżej) inkubowano z wysoce oczyszczonym ludzkim NE (0,125 (ig) w buforze do degradacji in vitro zawierającym 50 mM Tris-Cl, pH 7,5 i mM DTT. Reakcje prowadzono w 37 ° C przez 0, 0,25, 0,5, lub 2 godziny i zakończono przez dodanie równej objętości buforu do próbek SDS-PAGE i ogrzewanie w 100 ° C przez 5 minut. Mieszaniny reakcyjne rozdzielono następnie przez elektroforezę za pomocą 15% żeli SDS-PAGE w warunkach denaturujących. GST-mBP180ABC i jego zdegradowane fragmenty wykrywano stosując barwienie błękitem Coomassie i immunoblotting stosując królicze IgG anty-mBP180. Analiza statystyczna. Dane wyrażono jako średnie. SEM i analizowano za pomocą testu ucznia. Wartość AP mniejsza niż 0,05 została uznana za znaczącą. Wyniki Znacznie podwyższone poziomy NE występowały w doświadczalnych zmianach ciśnienia krwi i płynach pęcherzowych
[więcej w: krosy allegro, kolonoskopia wirtualna, mefedron opinie ]