Onkologia

Chociaż wyniki te są zgodne z hipotezą, że polimorfizm -592 w tej populacji ma dominujący wpływ na wynik przeszczepienia, danych nie można użyć do rozróżnienia, czy ten pojedynczy nukleotyd (allel -592A), czy rozszerzona sekwencja (haplotyp TCATA) uwzględnia zaobserwowany efekt funkcjonalny. Dyskusja
Wcześniejsze badania sugerowały związek między polimorfizmami w genach IL1RA, IL6, IL10, TNFA i interferon-. a wynikiem hematopoetycznego przeszczepu komórek macierzystych17-21. Wyniki były jednak niespójne, prawdopodobnie z powodu niejednorodności wśród pacjenci, stosunkowo niewielka liczba pacjentów w poszczególnych badaniach i potencjalne problemy statystyczne związane z wielokrotnymi porównaniami. Udało nam się potwierdzić i rozszerzyć wcześniejsze ustalenia, że polimorfizmy w regionie promotora IL10 u biorców przeszczepów mają znaczący wpływ na wynik przeszczepu komórek krwiotwórczych.
Stwierdziliśmy, że specyficzny haplotyp regionu promotora IL10 miał działanie ochronne. Najniższa częstość występowania ciężkiej ostrej GVHD i śmierci w remisji była związana z homozygotycznością dla haplotypu TCATA (-3575 / -2763 / -1082 / -819 / -592). Stwierdzono, że allel -592A jest w kompletnym braku sprzężenia z resztą haplotypu TCATA, co pozwala temu polimorfizmowi pojedynczego nukleotydu służyć jako wygodny znacznik markerowy dla elementów genetycznych powiązanych z obserwowanymi wynikami klinicznymi. 22 Mechanizm leżący u podstaw niższa częstość występowania ostrej GVHD i śmierci w remisji u biorców, którzy byli homozygotami pod względem haplotypu TCATA, oraz molekularne skutki zmienności nukleotydów w regionie promotora IL10 nie są dokładnie znane. Pełne zrozumienie funkcji genów będzie wymagało bardziej szczegółowej wiedzy na temat interakcji między określonymi czynnikami transkrypcyjnymi IL10 i różnymi haplotypami regionu promotora IL10.
Interleukina-10 jest silnym supresorem wytwarzania TNF-., interleukiny-1., interleukiny-1., interleukiny-6, interleukiny-12 i interferonu-. i może ułatwiać indukcję tolerancji po przeszczepie allogenicznym.23-29. egzogenna interleukina-10 ma jednak zmienne działanie w mysich modelach GVHD. 30, 31 Blazer et al. donieśli o zależnym od dawki działaniu interleukiny-10 na śmiertelność GVHD u myszy. Wysokie dawki zwiększały GVHD, podczas gdy niższe dawki były ochronne.32 Badania kliniczne sugerują jednak, że podwyższone poziomy endogennej interleukiny-10 mogą być związane z tolerancją immunologiczną. Bacchetta i wsp. [33] zaobserwowali związek pomiędzy zwiększoną ekspresją genu IL10 w monocytach pochodzących od biorcy a brakiem GVHD po otrzymaniu niedopasowanych HLA komórek krwiotwórczych u pacjentów z ciężkim złożonym niedoborem odporności. Holler i wsp. 34 stwierdzili, że podwyższony poziom endogennej interleukiny 10 przed przeszczepieniem wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem GVHD. Dane te sugerują, że endogenna produkcja interleukiny-10 wkrótce po transplantacji może ułatwić zahamowanie odpowiedzi aloimmunologicznych.
Zgłaszano sprzeczne wyniki dotyczące kontroli genetycznej wytwarzania interleukiny 10.11,16,35-37 Zwiększona produkcja interleukiny-10 przez jednojądrzaste komórki krwi obwodowej była związana z allelem -1082G lub GCC (-1082 / – 819 / -592) haplotype16,35; jednak Keijsers i wsp.36 donoszą, że allel -1082G lub haplotyp GCC jest związany ze zmniejszoną produkcją interleukiny-10
[przypisy: teosyal, buprenorfina, busulfan ]
[więcej w: przepuklina przeponowa objawy, mefedron opinie, atrofia szyjki macicy ]