Patomechanizmy w reumatoidalnym zapaleniu stawów czas na teorię strun

RA jest kwintesencją choroby autoimmunologicznej z rosnącą liczbą komórek, mediatorów i szlaków zaangażowanych w ten szkodliwy dla tkanki stan zapalny. Teraz Kuhn i współpracownicy dostarczyli przekonujących dowodów na to, że autoprzeciwciała reagujące z cytrulinowanymi białkami, znane ze swojej czułości i swoistości jako biomarkerów w RA, zwiększają uszkodzenie tkanek w wywołanym kolagenem zapaleniu stawów (patrz odnośny artykuł zaczynający się na stronie 961). Badanie to dodaje jeszcze jednego żołnierza do rosnącej armii mechanizmów autoagresywnych, które leżą u podstaw RA. Z wielkim sukcesem badacze zdemontowali patogenne podjednostki RA, dodając gen do genu, cząsteczkę do cząsteczki i ścieżkę do szlaku w coraz bardziej złożonym schemacie dysfunkcji. Złożoność powstającego modelu choroby pozostawia nas bez słowa. Wydaje się, że dysponując tym bogatym zasobem danych, musimy opracować nową teorię tej choroby. Możemy chcieć szukać wskazówek od naszych kolegów z fizyki i matematyki, którzy z powodzeniem wcielili swoją wiedzę w cząstki elementarne i złożoność swoich oddziaływań poprzez sformułowanie teorii strun. Większość naukowców zgadza się, że prostota jest piękna, nawiązując do faktu, że prawdziwe zrozumienie naturalnego zjawiska osiąga się, gdy można je wyrazić jako prostą formułę. Albert Einstein poprowadził fizyków w ostatecznym poszukiwaniu teorii, która zapewniłaby kompleksowy opis praw natury. Widząc rosnącą złożoność fizyki, Einstein uważał, że istnieje potrzeba zunifikowanej teorii pola. i był przekonany, że przyniesie piękno ogólnej teorii względności do wszystkich praw natury. Einsteinowi się to nie udało, ale w ciągu ostatnich trzydziestu lat teoria strunowa nabrała rozpędu, obiecując, że może dostarczyć zunifikowanej teorii wszystkich cząstek elementarnych i ich interakcji obejmujących grawitację Einsteina i inne dziedziny (1). Jeśli fizycy zbliżają się do uzyskania teorii opisującej wszystkie prawa natury, czy to budzi w nas nadzieję, że zrozumienie tak złożonej zagadki jak RA jest w zasięgu. Autotoxicus Horror. autoprzeciwciała w RA Pierwszą nieprawidłowością immunologiczną opisaną u pacjentów z RZS było wytwarzanie autoprzeciwciał, tak zwanych czynników. reumatoidalnych. skierowany przeciwko stałemu regionowi IgG (2). Pięćdziesiąt lat temu rozsądnie było postawić hipotezę, że pacjenci. dylemat był rzeczywiście scenariuszem autotoksi horroru. Czynniki reumatoidalne stały się krytycznie ważne jako narzędzia diagnostyczne, ale dlaczego zostały wygenerowane i jak dokładnie uczestniczyły w zapaleniu błony maziowej pozostały mniej dobrze zdefiniowane. Kwestia, czy czynniki reumatoidalne są patogenne, czy też jest epifenomenem przewlekłej choroby autoimmunologicznej, przez wiele dziesięcioleci nękała dziedzinę reumatologii. Opis przeciwciał przeciwko cytrulinowanym białkom, najpierw zidentyfikowanym jako czynnik anty-jądrowy i przeciwciała przeciw keratynowe, ożywił niektóre z tych dyskusji (3, 4)
[przypisy: atrofia szyjki macicy, quilling allegro, kolonoskopia wirtualna ]