Porównanie sekwencji trzech leków jako początkowej terapii zakażenia HIV-1 ad 7

Analiza post hoc tych punktów końcowych po korekcie dla wszystkich sześciu możliwych porównań par pośród grup terapeutycznych wykazała, że kombinacja efawirenzu, zydowudyny i lamiwudyny była lepsza niż wszystkie inne schematy trzech leków stosowane jako początkowe leczenie w tym badaniu. Między grupami występowały różnice w czasie do pierwszego pomiaru RNA HIV-1 w plazmie poniżej 50 kopii na mililitr (P <0,001 dla czterokierunkowego porównania w teście log-rank) i występowała interakcja graniczne znaczenie między współczynnikami leczenia (P = 0,05). Rozpoczęcie leczenia schematem zawierającym efawirenz prowadziło do szybszej supresji wirusa niż rozpoczęcie leczenia nelfinawirem (P <0,001) (patrz Dodatek Dodatek 1, dostępny wraz z pełnym tekstem tego artykułu na stronie www.nejm.org). Na czas do supresji wirusowej istniał trend preferujący schematy zawierające zydowudynę i lamiwudynę w porównaniu ze schematami zawierającymi didanozynę i stawudynę (P = 0,09).
Liczba komórek CD4
Liczba komórek CD4 wzrosła z linii podstawowej o medianę 166 komórek na milimetr sześcienny w 48. tygodniu (według danych na 514 osobach), o medianę +424 komórek na milimetr sześcienny w tygodniu 96 (u 459 pacjentów) oraz o mediana 285 komórek na milimetr sześcienny w 144 tygodniu (u 257 pacjentów). Nie było znaczących różnic w liczbie komórek CD4 w zależności od grupy lub współczynnika leczenia (dane nie przedstawione).
Toksyczne efekty
Rysunek 4. Rycina 4. Krzywe Kaplana-Meiera pokazujące czas pierwszego ciężkiego toksycznego działania lub toksycznego działania powodującego modyfikację dawki zgodnie ze schematem (panel A) i według użytych analogów nukleozydów (panel B) i czasu na peryferia Neuropatia według reżimu (panel C) i według użytych analogów nukleozydów (panel D). Neuropatię obwodową określono przez diagnozę kliniczną lub wystąpienie pierwszego umiarkowanego znaku lub objawu (stopień .3).
Istniała znacząca różnica między czterema grupami w czasie do pierwszego poważnego działania toksycznego (efekt stopnia 3 lub gorszy lub konieczność modyfikacji schematu dawkowania lub dawki, P <0,001 dla porównania czteroczynnikowego) (Figura 4A ). Ponieważ krzywe od tego czasu do pierwszego poważnego działania toksycznego, z zastosowaniem schematów zawierających didanozynę i stawudynę, odbiegały od krzywych związanych z schematami zawierającymi zydowudynę i lamiwudynę po 24 tygodniach, przeprowadziliśmy analizy post hoc według tego czynnika. Początkowe stosowanie schematów zawierających zydowudynę i lamiwudynę opóźniło wystąpienie pierwszego poważnego działania toksycznego, w porównaniu ze schematami zawierającymi didanozynę i stawudynę (P <0,001) (Figura 4B) i opóźniało wystąpienie pierwszego objawu lub rozpoznania neuropatii obwodowej ( P <0,001) (Figura 4D).
Dyskusja
Nasze randomizowane badanie dotyczyło pytania, jak rozpocząć terapię przeciwretrowirusową u osób zakażonych HIV-1 i oceniano dwie różne kombinacje analogów nukleozydów podanych z inhibitorem nienukleozydowej odwrotnej transkryptazy efawirenzem lub inhibitorem proteazy nelfinawirem. Na podstawie wcześniejszych badań zaproponowano kilka reżimów początkowych.1,3,15,16 Wiele badań wykorzystano jako supresję wirusową w punkcie końcowym od 24 do 48 tygodni po rozpoczęciu leczenia i nie obserwowano u pacjentów odpowiedzi na kolejne schematy leczenia.
[podobne: belimumab, dekstran, agaricus ]
[przypisy: kolonoskopia wirtualna, apteka andrychów dyżur, apteka brzeg dyżur ]