rak płuc rozpoznanie

Stwierdzono również, że locus cykliny D1 ulega deregulacji w raku poprzez translokację (64), insercję retrowirusową (65) i amplifikację genu (66), co oznacza, że cyklina D1 może działać jako protoonkogen. Następnie, stosując zsynchronizowane prawidłowe ludzkie limfocyty T, kolejną indukcję IL-2 cykliny D2, a następnie mRNA cykliny D3 i białka podczas połowy do późnego G1 wykazała Julia Turner w 1993 r. (67). Jednocześnie praca wielu innych odkryła, w jaki sposób białka cykliny D i kinazy zależne od cyklin przenoszą komórkę przez G1 poza punkt R do fazy S, a następnie cytokinezy (patrz punkt 68). Pomimo tego wglądu w zmiany transkrypcyjne leżące u podstaw zależności limfocytów T od cytokin / receptorów dla ich progresji przez punkt R od fazy G1 do S, zdarzenia molekularne wywołane przez receptory cytokin indukujące ekspresję białek cykliny D pozostają niejasne . Linie komórkowe zależne od krwiotwórczych cytokin i transformacja v-abl. Nowy system modelowy do oceny wzrostu komórek na poziomie molekularnym i jednokomórkowym zapewniany przez zdolność do wzrostu sklonowanych limfocytów T w zawiesinie w obecności IL-2 (44) doprowadził do podobnych eksperymentów we wszystkich innych komórkach układu krwiotwórczego podczas lata osiemdziesiąte. Pod tym względem godna uwagi jest praca Donalda Metcalfa i Nicholasa Nicoli (69, 70). Jednakże pole cytoplazmatycznych hematopoetycznych pozostawało w tyle za polem interleukiny, ponieważ chociaż test kolonii, tradycyjny test do identyfikacji cytokin hematopoetycznych, był ilościowy, był uciążliwy. Potrzebny był tydzień, aby makroskopowe kolonie stały się widoczne, w porównaniu z 24 godzinami w teście biologicznym IL-2. Nie było możliwe powtórzenie pracy IL-2 do czasu wygenerowania linii komórkowych reagujących na poszczególne cytokiny krwiotwórcze. Tak więc, po wytworzeniu krwiotwórczych linii komórkowych zależnych od cytokiny, przeprowadzono eksperymenty z wirusem limfatycznym mięsaka Abelsona, stosując linie komórkowe, które były zależne od wzrostu GM-CSF. Łatwo wykazano, że infekcja wirusowa nadawała niezależność od cytokin (71). Co więcej, podobne eksperymenty pokazały, że zależne od IL-3P linie komórek tucznych można wytworzyć niezależnie od infekcji wirusem limfatycznym Abelson (72), a linie limfocytów T zależne od IL-2p zachowywały się podobnie po zakażeniu tym samym wirusem (73). . W każdym z tych przypadków mechanizm (y) odpowiedzialny (e) za proliferację niezależną od cytokin in vitro i rakotwórczość in vivo nie można przypisać mechanizmowi autokrynowemu spowodowanemu przez stałą produkcję i działanie cytokiny promowanej przez wirusy. W związku z tym uwaga skupiła się na wewnątrzkomórkowych szlakach sygnałowych normalnie aktywowanych przez te cytokiny. Lata 90. XX wieku: cząsteczki sygnałowe, ich inhibitory i ciągła sygnalizacja progresji cyklu komórkowego. JAK i STATs. Po zidentyfikowaniu i sekwencjonowaniu kilku interleukin i cytokin hematopoetycznych oraz ich receptorów okazało się, że stanowią one zupełnie nową nadrodzinę ligandów i cząsteczek receptorów (74). Jednakże, w oparciu o ich sekwencje, żaden z receptorów nie posiadał domen PTK ani żadnej innej domeny enzymatycznej, które mogłyby być interpretowane jako inicjujące przekazywanie sygnałów do wnętrza komórki. Tak więc, było szczęście, że odkryto nową rodzinę PTK przez badaczy poszukujących genów zawierających sekwencje DNA homologiczne do sekwencji kodowanych przez znane PTK (75. 77). Kinazy Janusa (JAK) zostały nazwane na cześć rzymskiego boga Janusa, ponieważ analiza ich sekwencji DNA przewidywała, że zawierały one 2 domeny PTK ułożone w przeciwną orientację. Do 1994 r. Odkryto czterech członków rodziny JAK cytoplazmatycznych i / lub związanych z błonami kinaz, JAK1, JAK2, JAK3 i Tyk2 (75. 79)
[podobne: wirtualna kolonoskopia, apteka głogów dyżur, cards against humanity allegro ]