Schizofrenia w późniejsze życie: leczenie, badania i polityka

Schizofrenia jest ogólnoświatowym problemem zdrowia publicznego, który niesie ze sobą znaczne obciążenia osobiste i społeczne. Jako czwarta główna przyczyna niepełnosprawności wśród osób dorosłych, schizofrenia zagraża funkcjom społecznym i zawodowym tych, którzy cierpią na tę chorobę. Historie życiowe młodych ludzi zmagających się z niewyjaśnionymi zaburzeniami poznawczymi i społecznymi są wzruszające, a tylko nieco mniej jest publiczna prezentacja psychozy, gdy zaburzenia percepcyjne, dezorganizacja myśli i zachowań oraz idee prześladowań zaczynają dominować w doświadczeniu pacjenta. Wielu pacjentów ma również patologiczne ograniczenie wpływu. Stygmat dodatkowo komplikuje adaptację chorego na schizofrenię do społeczeństwa. Członkami rodziny osoby chorej na schizofrenię są często główni opiekunowie, ponieważ system opieki zdrowotnej nie radzi sobie z tą chorobą z odpowiednią wiedzą i zasobami. Osoby, które chorują na schizofrenię, często stają się bezdomne, a ich nienormalne zachowanie jest często rozwiązywane przez wymiar sprawiedliwości. Wysokie wskaźniki nadużywania substancji i samobójstw wskazują na osobiste straty wśród osób chorujących na schizofrenię. Wyzwania w późniejszym życiu są głębokie dla osób ze schizofrenią. W Schizofrenii w późniejsze życie Carl I. Cohen opracował zwięzły przegląd aktualnej wiedzy na temat leczenia, badań i polityki w odniesieniu do osób starszych, które chorują na schizofrenię. Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest ogólny brak zainteresowania badaniami i polityką dotyczącą skutków schizofrenii wśród starszych populacji. Zauważono, że należy również uznać, że kilka poważnych problemów koncepcyjnych zostało rozwiązanych dzięki badaniom empirycznym. Wśród tych problemów jest pytanie, czy schizofrenia jest wczesną, postępującą chorobą neurodegeneracyjną z ciężkim stanem defektu, jak wynik późnego życia. Odpowiedź brzmi nie. Postęp choroby występuje zwykle we wczesnych stadiach i niewiele wskazuje na istotny proces neurodegeneracyjny. Wśród zaskakującej proporcji pacjentów ze schizofrenią objawy i funkcje życiowe poprawiają się w późnym wieku. Jednak podgrupa pacjentów ma szybki spadek funkcji poznawczych i czynnościowych pod koniec życia, co może wiązać się z neuropatologią istoty białej.
Czy schizofrenia o późnym początku jest tą samą chorobą, co schizofrenia o wczesnym początku. Tak. Przynajmniej istnieje znaczne podobieństwo w objawach, odpowiedziach na leczenie i związanych z nimi zmiennych biologicznych. Prognozy dla osób z późną postacią choroby są bardziej korzystne, być może dlatego, że ich umiejętności radzenia sobie i nisza społeczna, którą zajmują, zostały ustalone przed wystąpieniem choroby. Innego podtypu choroby, która charakteryzuje się deficytem afektu, napędu i funkcji poznawczych, a która ma złe rokowanie, rozwija się rzadziej u pacjentów ze schizofrenią o późnym początku.
W rozdziałach poświęconych leczeniu i rehabilitacji farmakologicznej i biobehawioralnej dokonano przeglądu kilku badań, które przeprowadzono w starszych populacjach chorych na schizofrenię. Badania te przedstawiają racjonalną adaptację metod, które zostały zwalidowane w leczeniu młodszych populacji z tą chorobą na specjalne problemy związane ze starzeniem się i schizofrenią
[hasła pokrewne: pappatore, ambrisentan, Enterolambroksol ]
[więcej w: apteka dyżur wrocław, apteka głogów dyżur, pappatore ]