Szpital

1. Charakterystyka biorców przeszczepu w pierwszej i drugiej kohorcie. Cała populacja badana składała się z 993 biorców przeszczepów i ich identycznych dawców HLA. Wszyscy pacjenci otrzymywali przeszczepy zawierające limfocyty T. Genotypową tożsamość HLA każdego biorcy i dawcy ustalono zgodnie z wcześniejszym opisem. 6 Kryteriami włączającymi były dostępność próbek krwi po przedszczepieniu, zastosowanie metotreksatu i cyklosporyny w profilaktyce przeciwko GVHD oraz dostępność ostrych wyników oceny GVHD przed rozpoczęciem badania. Badanie podzielono na dwie fazy i obejmowało oddzielne kohorty. Początkowa kohorta składała się z 570 par donorowo-biorcy HLA-A2, uprzednio zebranych dla innego badania.7 Użyliśmy tej kohorty do zbadania związku między GVHD i siedmioma nukleotydowymi polimorfizmami w pięciu genach cytokin. Druga grupa obejmowała 423 biorców, z których większość była negatywna pod względem HLA-A2. Ta kohorta została użyta do analizy potwierdzającej. Istniały znaczące różnice między tymi grupami w wieku pacjentów, latach przeszczepu i stosowaniu lub niewykorzystywaniu naświetlania całego ciała (Tabela 1). Końcowa analiza klinicznych punktów końcowych obejmowała obie kohorty. Wszyscy biorcy i dawcy wyrazili świadomą zgodę na piśmie zgodnie z protokołami zatwierdzonymi przez instytucyjną komisję odwoławczą Fred Hutchinson Cancer Research Center. Nomenklatura polimorfizmów pojedynczego nukleotydu
Siedem polimorfizmów pojedynczego nukleotydu badano w pięciu genach: IL1B, IL1RA, IL6, IL10 i TNFA. Sześć z tych polimorfizmów pojedynczego nukleotydu – -511C lub T z IL1B, + 3954C lub T z IL1B, -174C lub G z IL6, -592A lub C z IL10, -1082A lub G z IL10 i -308A lub G z TNFA – są identyfikowane przez liczbę, która odnosi się do jej pozycji w sekwencji nukleotydów powyżej (oznaczonej przez znak minus) lub poniżej (oznaczonej znakiem plus) początku miejsca transkrypcji, po którym następuje litera wskazująca na polimorfizm, adeninę ( A), cytozyna (C), guanina (G) lub tymina (T). Powyższe polimorfizmy pojedynczego nukleotydu (w pozycji -511 IL1B, w pozycji -174 IL6, w pozycji -592 IL10, w pozycji -1082 IL10, iw pozycji -308 TNFA) są zlokalizowane w region promotora. Polimorfizm pojedynczego nukleotydu IL1B +3954 znajduje się w piątym eksonie genu. Jeden z polimorfizmów pojedynczych nukleotydów – 9261A lub G z IL-1RA – mapuje się do drugiego intronu genu. Numer 9261 odnosi się do numeru lokalizatora numeru dostępu do sekwencji Genbank X64532 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov).
Genotypowanie polimorfizmów pojedynczego nukleotydu
Opracowano multipleksową analizę polimorfizmu długości łańcucha-polimorfizm długości łańcucha (PCR-RFLP) w celu jednoczesnego typowania polimorfizmów obejmujących pozycję -511 IL1B, pozycję +3954 IL1B i pozycję 9261 IL1RA na podstawie AlwNI. i RFLP oparty na TaqI; polimorfizmy obejmujące pozycje -1082 i -592 IL10 oparte na RFLP opartym na BslI i polimorfizmy obejmujące pozycję -174 IL6 i pozycję -308 TNFA przez RFLP.8-10 oparte na Bsl8-10. Specyficzność odczynnika potwierdzono przez testowanie próbek DNA z Międzynarodowej Zespół referencyjny polimorfizmu genu cytokiny grupy roboczej Histocompatibility (http://www.ihwg.org/components/cytokine/cytover.htm)
[więcej w: belimumab, buprenorfina, dienogest ]
[podobne: kolonoskopia wirtualna, apteka andrychów dyżur, apteka brzeg dyżur ]